តើមានវិធីអ្វីខ្លះដែលអាចជួយមនុស្សចង់សម្លាប់ខ្លួនឯង?

នៅក្នុងសង្គមខ្មែរសព្វថ្ងៃ មានមនុស្សមួយចំនួនបានធ្វើអត្តឃាត ឬសម្លាប់អាយុជីវិតរបស់ខ្លួនឯង ដូចជាលោតទឹកសម្លាប់ខ្លួន ឬក៏ចងកសម្លាប់ខ្លួនជាដើម។ បញ្ហានេះអាចបណ្ដាលមកពីកត្តាច្រើនយ៉ាងដែលជំរុញឲ្យមនុស្សធ្វើអត្តឃាតខ្លួនឯង ដូចជាបញ្ហាផ្ទាល់ខ្លួនរបស់គេ បញ្ហាសង្គមគ្រួសារ ឬបញ្ហាសង្គមជាតិដែលមិនសូវយកចិត្តទុកដាក់ចូលរួមជួយដោះស្រាយជាដើម។ តើមានវិធីអ្វីខ្លះដែលសង្គមមនុស្សអាចជួយដល់មនុស្សផងគ្នាកុំឲ្យសម្លាប់ខ្លួនឯងបាន?

មនុស្សសត្វគ្រប់រូបដែលកើតមកហើយ គឺតែងតែស្រឡាញ់អាយុជីវិតរបស់ខ្លួន មិនថាអ្នកនោះជាអ្នកមានទ្រព្យសម្បត្តិ មានយសស័ក្ដិ ឬមានឋានៈតូចតាច ក្រីក្រលំបាកតោកយ៉ាកនោះទេ។ ប៉ុន្តែទោះជាយ៉ាងនេះក្តី ក៏មានមនុស្សមួយចំនួនបានធ្វើបាបឲ្យទុក្ខទោសដល់ខ្លួនឯង រហូតដល់សម្លាប់ជីវិតខ្លួនឯងទៅវិញ។ នៅក្នុងសង្គមខ្មែរបច្ចុប្បន្នគេឃើញមានបញ្ហានេះបានកើតឡើងជាបន្តបន្ទាប់ ដោយអ្នកខ្លះលោតទឹកសម្លាប់ខ្លួន អ្នកខ្លះចងក និងខ្លះទៀតលេបថ្នាំសម្លាប់ជាដើម។
អ្នកសិក្សាស្រាវជ្រាវផ្នែកជំងឺផ្លូវចិត្ត បានបញ្ជាក់ថា ទាក់ទងនឹងបញ្ហាមនុស្សដែលអាចសម្លាប់ខ្លួនឯងបាននោះ គឺដោយសារតែជននោះមានជំងឺផ្លូវចិត្តខ្លាំងពេក។ ម្យ៉ាងទៀតនៅពេលដែលបុគ្គលរូបនោះមានបញ្ហាផ្លូវចិត្តខ្លាំង ហើយបរិយាកាសជុំវិញខ្លួនគេក៏មិនបានផ្ដល់ក្តីសង្ឃឹម ឬក៏ក្រុមគ្រួសារមិនសូវចាប់អារម្មណ៍យកចិត្តទុកដាក់ជួយលួងលោមលើកទឹកចិត្ត ឬផ្ដល់កម្លាំងចិត្តឲ្យជាដើម។

អុ្នកជំនាញសិក្សាផ្នែកព្រះពុទ្ធសាសនាបានបញ្ជាក់ថា មនុស្សដែលសម្លាប់ខ្លួនឯង គឺបណ្ដាលមកពីខ្វះការអប់រំចិត្ត ឬមិនបានរៀនពីវិធីគ្រប់គ្រងចិត្តឲ្យបានត្រឹមត្រូវទៅតាមផ្លូវធម៌ ពីព្រោះចិត្តរបស់មនុស្សគ្រប់រូប គឺរមែងតែងតែប្រឡាក់ប្រឡូសទៅដោយក្តីសៅហ្មង រួមមាន លោភៈ (ការលោភលន់) ទោសៈ កំហឹង ការស្អប់ខ្ពើម និងក្តីមោហៈ ឬវង្វេងមិនដឹងខុសត្រូវ។
អ្នកជំនាញសិក្សាផ្នែកព្រះពុទ្ធសាសនាបានបញ្ជាក់ប្រាប់ដែរថា ចំពោះបញ្ហាអ្នកដែលសម្លាប់ខ្លួនឯង ឬធ្វើអត្តឃាតខ្លួនឯង គឺសង្គមគ្រួសារ ឬអ្នកជិតស្និទ្ធអាចមានវិធីជួយមនុស្សនោះបាននៅមុនពេលដែលបុគ្គលនោះឈានទៅរកការសម្លាប់ខ្លួន ដូចជា ជួយនិយាយលើកទឹកចិត្ត ជួយផ្ដល់ក្តីសង្ឃឹម ឬមួយជួយគេឲ្យបានហាត់រៀនពីវិធីអប់រំចិត្តតាមលទ្ធភាពណាមួយអាចធ្វើទៅបាន ឬអាចជួយអប់រំចិត្តតាមព្រះពុទ្ធសាសនា គឺបដិបត្តិសីល សមាធិ វិបស្សនាជាដើម។

លោកបានបន្ថែមថា ការអប់រំចិត្ត ជាវិធីមួយ ដែលអាចឲ្យមនុស្សបានយល់ដឹងនូវអ្វីដែលជាច្បាប់ធម្មជាតិ អនិច្ចំ ឬរបស់មិនទៀង ទុក្ខំ ជាសេចក្ដីទុក្ខ និងអនត្តា មិនមែនខ្លួន។ កាលណាមនុស្សបានយល់អំពីរឿងនេះ គឺគេអាចយល់ថា មនុស្សគ្រប់រូបសុទ្ធតែមានសេចក្ដីទុក្ខជាប់តាមខ្លួនជានិច្ច ទោះតិចច្រើន គឺអាស្រ័យទៅតាមកម្ម ឬអំពើដែលបុគ្គលម្នាក់ៗបានធ្វើ។ ប្រសិនបើគេបានធ្វើអំពើអាក្រក់ច្រើន នោះគេក៏នឹងទទួលផលមកវិញជាទុក្ខទោសច្រើន។ ប៉ុន្តែប្រសិនបើគេបានសាងអំពើល្អច្រើននោះ ផលហុចឲ្យមកវិញក៏ទៅតាមអំពើធ្វើនោះដែរ។ ការនិយាយអំពីកម្មផល ពីព្រោះសំអាងទៅលើហេតុថា មនុស្សសព្វថ្ងៃរស់នៅក្នុងសំណាញ់ធម្មជាតិ ដូច្នេះអ្នកដែលបានសាបព្រោះពូជបែបណា គឺគេនឹងទទួលផលផ្លែផ្កាបែបនោះ។ ប្រភពពី RFA
ផ្តល់សិទ្ធដោយ ៖Khmer79

Ad unit

Side Ad